Tylmanowskie korzenie ks. Józefa Tischnera

Niewiele brakowało a Tischner przyszedłby na świat w Tylmanowej

Dzisiaj, 28 czerwca przypada kolejna, już piętnasta, rocznica śmierci ks. Józefa Tischnera, którego rodzice poznali się w Tylmanowej.

Józek Tischner – ojciec – skończył seminarium nauczycielskie w Starym Sączu z wielkimi trudnościami. Pierwszą pracę dostał w Tylmanowej; uczył matematyki, historii, miał też uprawnienia do nauczania religii. Później pracował w Bukowinie, Ochotnicy-Jamnym, by w roku 1930 wrócić znów do Tylmanowej. Tam poznał Weronikę Chowańcównę, która w szkole powszechnej uczyła młodsze klasy.

Niewiele brakowało, a przyszły autor „Historii filozofii po góralsku” przyszedłby na świat w Tylmanowej. Marian Tischner opowiada, że pierwsza ciąża matki przebiegała jednak w dość nerwowej atmosferze. – Mama źle się czuła, postanowili więc, że urodzi w szpitalu w Nowym Sączu. Ale droga była wyboista, mama otrzęsła się na furmance, złapały ją bóle i zamiast do rodziców zajechali do najstarszego brata ojca, Stanisława. Tam właśnie przyszedł na świat Józio. – Dom, w którym się urodził 12 marca 1931 roku, stoi w Starym Sączu do dziś; mieszka w nim syn Stanisława, Michał.

Marian Tischner: Z Tylmanowej, już z małym Józkiem, rodzice przenieśli się do Łopusznej, a to dlatego, że wtedy właśnie ojciec wygrał konkurs na kierownika szkoły – mógł iść albo na Bukowinę, albo do Łopusznej. Tato wybrał Łopuszną, bo Łopuszna robiła poważniejsze wrażenie: była bliżej Nowego Targu i stacji kolejowej. Tischnerowie pracowali tutaj przez następnych 38 lat – z kilkuletnią przerwą przypadającą na okres wojny.

W Tylmanowej po raz pierwszy zobaczyłem Dunajec, Tylmanowa stała się częścią mojej „małej Ojczyzny Każdy człowiek powinien wiedzieć skąd wyszedł i dokąd idzie – pisze ks. Tischner w przedmowie do książki „Tylmanowa” Franciszka Janca.

W rodzinach Chowańców i Tischnerów krąży szereg anegdot na temat początków tego małżeństwa. A to że do Weronki jeszcze w Krakowie (gdzie zdała maturę i egzamin kwalifikacyjny) zalecał się pewien adwokat i nawet ofiarował jej naszyjnik z pereł, który potem z dumą nosiła. A to że w Murzasichlu wpadła w oko miejscowemu stolarzowi. Jednego wieczora przyszedł do niej przebrany za dziada i prosił o nocleg; ona go nie poznała i na nocleg przyjęła. „A może i poznała…” – mrużą oko niektórzy. Krystynie Chowańcowej nie podobali się ci kandydaci: adwokat to za wysoko, stolarz – za nisko. Ale nie podobał się jej również Tischner. Narzekała, że taki ponury, że pali, że kawaler, a już ma zmarszczki na twarzy. Weronika lubiła mu dokuczać, że wyszła za niego, bo już jej pociąg odjeżdżał… (Kiedy się pobierali, on miał 28 lat, ona 26). Innym razem żartowała, że chciał do siebie strzelać i zrobiło jej się go żal. – Mówili, że ciotka wyszła za Tischnera, bo miał rower – śmieje się Andrzej Chowaniec, jej bratanek. – Ale tego nie można brać poważnie, bo Tischnery zawsze lubili tak żartować, żeby nie można było prawdy dojść. Poznali się, pokochali, a że ciotka szybko podejmowała decyzje, więc ślubu nie odkładano.

Źródło: wyborcza.pl., cyfroteka.pl

Opublikowano: 28 czerwca 2015

Należy do kategorii: Artykuły, ciekawostki, Kultura, News
Ten post został napisany przez: redaktor

Tylmanowskie korzenie ks. Józefa Tischnera

ARCHIWUM

E-MAIL: redakcja (a) znaddunajca.pl